امشب برای مراسم عزاداری اربعین به مسجد دانشگاه رفته بودم، طبق عادت بدی که معمولا داشتم موقع سخنرانی مشغول صحبت با یکی از رفقایم که خیلی وقت بود ندیده بودمش شدم، در حین صحبت نه چندان مهم و حیاتی که داشتیم، خیلی اتفاقی تکه ای از سخنرانی سخنران مراسم را شنیدم که میگفت: باید کاری کنیم که اربعین و در کل حرکت امام حسین از جنبه ی صرفا عبادی دربیاید چرا که این حرکت در اصل یک حرکت عبادی سیاسی اجتماعی ست...
حق با او بود، ما حزب اللهی ها آن دو بخش دیگر را یادمان رفته بود، حداقلش یادمان رفته بود کاری هر چند کوچک برای آن دو بخش دیگر انجام دهیم، دلم داشت می ترکید، او که حرف میزد دلم داشت می ترکید به این فکر میکردم که خدایا چه میشود بر این امت حزب الله که اینگونه از اصل می برند و به فرع می چسپند، مگر یادمان رفته نقطه ی عطف اسلام همان اسلام سیاسی ست، پس چرا این همه از سیاست گریزانیم؟ چرا درستش را برای همگان تبیین نمی کنیم؟ چرا نشسته ایم؟ خدا از سر تقصیرات همه ی رفقای حزب اللهی مان و به ویژه منِ حقیرِ بی وجود بگذرد. وقتی ماه صفر تمام شود، دیگر صدای این روضه ها و سینه زنی را نخواهیم شنید، دیگر گریه بر اباعبدالله سخت خواهد شد، دیگر گونه ها، کمتر خیسِ مصیبت حسین میشوند، اما ای کاش سیاستش زنده تر بماند، ای کاش این سیاست در قلم ها و زبان های امت حزب الله عمیقا نفوذ کند..
در همین حال و هوای گنگی و پر از علامت سوال بودم که ناگهان یکی از دوستانم کنارم نشست، اولین سوالی که پرسید از قرعه کشی کربلا بود، گفت فلانی ثبت نام کرده ای؟ با سر علامت دادم که ثبت نام کرده ام، گفت ان شالله که اسمت درمیاید، دعایش را بدجور به خودم گرفتم انگار آسمان و زمین این دعا را کرده باشند، شاید بعد ها برای خودم هم غیر قابل باور باشد اما خدا میداند که در آن لحظه تا خود بین الحرمین رفتم و برگشتم.....
الان که این ها را مینویسم دلم درد میکند، خدایا به خاطر این دردی که روی سینه احساس میکنم تو را شکر، خدایا نگذار یادم برود پادشاهی که وجود مرا در این لحظه تماما تسخیر کرده است، معنای خالص سیاست است، خدایا میدانم که تمام امام حسین سیاست بود، خدایا سیاست را به من بشناسان و وظیفه ام را دائم گوشزدم کن، خدایا تو خود شاهد باش که با تمام بی لیاقتی ام در این راه شهید شوم، شهید سیاست حسین، شهید دیانتش...
دیگر صفحه ی کیبورد قادر نیست درونم را بیرون بریزد، حال دلم خوب نیست ولی چرا... خوب است، طعم درد حسین هم شیرین و چشیدنی ست، خدایا ید الهی را روی سرهایمان بکش و لعنت کن تمام آنهایی را که حسین را به کربلا محدود دانستند و اصلا مادرشان به عزایشان بنشیند همه ی این آدم ها، همه ی آنهایی که حسین را قربانی مصلحتشان کردند و تمام آنهایی که خواستند دین را از سیاست جدا محاسبه کنند. الهی آمین...
گلبرگ دانلود
