ماجرای ما و ماهواره جدید نیست. اما عده ای دوست دارند این داستان مثل ذهن خیلی از مسئولان فرهنگیِ مرتبط با این موضوع همچنان دست نخورده باقی بماند. و این به دوره و دولت خاصی محدود نیست. هر کسی می آید و لگدی به آن می زند. البته گاهی اتفاق می افتد که مسئولینی از سر بی دغدغه گی ماجرا را رها می کنند، اما امان از وقتی که مدیرا ن فرهنگی دولت بخواهند با روش های فوق پیشرفته ی خود این معضل را حل نمایند، مثلا وقتی مدیرانی دغدغه مند که اطراف قضیه را نمی دانند و ابتدا و انتهایش را ندیده اند بخواهند یک شبه مشکل ماهواره را حل کنند. آن وقت است که یک روز با هلی کوپتر نیروها را میفرستند به خانه های مردم تا دیش ها را خم کنند و ببرند و یک روز هم همه خبرگزاری ها را دعوت می کنند تا جلوی آنها با تانک از روی ماهواره هایی که از مردم گرفته اند رد شوند و آنها هم خبرش را کار کنند تا بتوانند بهتر به مسئولین بالای سرشان گزارش کار بدهند، که این روش بیشتر در دولت قبلی مورد توجه مدیران فرهنگی بود، اما مدیران کنونی فرهنگی کولاکی به را انداخته اند و طرحی اجرایی کرده اند که آن سرش ناپیدا! وزارت فخیمه فرهنگ و ارشاد دست یک سری مدیر سیاسی افتاده است که اصلا با الفبای فرهنگ اسلامی ذره ای آشنایی ندارندو اساسا معتقدند که باید مردم را به حال خودشان رها کنیم تا اوضاع خود به خود درست شود!
مجوز های آنجوری بدیم به خوانندگان زن تا مردانمان ایمانشان را قوی تر کنند! کتاب های ظاله را مجوز انتشار بدیم تا مخالفت با دین برای کسی عقده نشود! خودمان هم هر از چند گاهی در مراسمات آنجوری شرکت کنیم که خدایی نکرده کسی احساس نکند ما به چیزی که عمل میکنیم اعتقادی نداریم و ناراحت بشود! و اما درمورد ماهواره، اصلا چه معنی دارد که کسی در خانه ی مردم سرک بکشد، مردم خودشان عقل و شعور دارند ، شاید یک نفر پیدا شود که با همین ماهواره علاقه مند به اسلام و فرهنگ اسلامی شده و بخواهد در این ضمینه بیشتر تحقیق کند، چرا ما کاری کنیم که فرهنگ اسلامی در انزوا بماند، الان زمان گفتگوی تمدن هاست. بگذارید گفتگو کنیم!
تمامی این مشکلات فقط و فقط یک علت میتواند داشته باشد آن هم اینکه، مدیران فرهنگی در دوره های مختلف، بیش از این که یک مدیر فرهنگی باشند، یک پادوی سیاسی اند، و اصلا بلد نیستند کار فرهنگی یعنی چه، که حالا بیایند برای مشکل ماهواره راه حل بنویسند و اجرایی کنند.
همین...