همه برای انتخابات مجلس برنامه ریخته اند.
از یک عضو عادیِ شورای شهر تا معاون عمرانی استاندار...
بانوان هم حس حضورشان گل کرده میخواهند وارد گود شوند، بگمانم شهربانو امانی لیدرشان است...
تحلیلم این است که اصلاحات پیروز انتخابات 94 مجلس خواهد بود. حداقل در استان ما.. روی دیوار قاضی پور هم نمی شود یادگاری نوشت، تنهاست...
بگمانم مجلسی بدتر از مجلس ششم در پیش است....
همین...
درد دلی که حدود چهار ماه پیش در دفتر الکترونیکم نوشته بودم؛ وصف حال دانشگاه ارومیه است...
"وقتی مسئولین معاونت دانشجویی دانشگاه اولویت های کاری شان را فراموش می کنند و یا اصلا اولویت ها را نمی شناسند و به جای رسیدگی به احوالات ناگوار دانشجویان خوابگاهی در جلسات رنگارنگ والبته بی ربط به حوزه ی مسئولیتشان (مثل حضور در جلسه ی استانی با محوریت شرکت های دانش بنیان) شرکت نموده و خود را فعال عرصه ی سیاسی و اجتماعی معرفی میکنند، ته اش میشود روزی که خوابگاه معلوم الوضعیتی مانند خوابگاه بنت الهدی روی سر دانشجویان بدبخت و بیچاره آوار شود و بی کفایتی مسئولین دانشجویی را فریاد بزند.
وقتی آینده ی دریاچه ی خشک شده ی ارومیه برای ریاست این دانشگاه مهمتر از آینده ی 23 هزار دانشجوی مشغول به تحصیل در این دانشگاه باشد، ته اش میشود دلزدگی و افسردگی دانشجویانی که فکر میکردند دانشگاه ارومیه مقصد همه ی آمال و آرزوهای بزرگ و کوچکشان است.
وقتی سیاست بازی و سیاست زدگی اولویت اصلی مسئولین آموزش دانشگاه می شود و برگزاری فلان جلسه در فلان روستای اطراف شهر بر آینده ی آموزشی دانشجویان محقق و پر تلاش پیشی میگیرد نتیجه اش میشود اینکه دانشگاه ارومیه از لحاظ سطح علمی پایین تر از هر دانشگاهی قرار میگیرد که اگر مسئولین امر کمی برای هویت پژوهش دلسوزی می کردند قطعا نتیجه ی عکسی به دست می آمد."
همین!!!
امروز مرد میخواهد تا به مصاف تزویر برود که بدترین آفت دین است
تزویر با لباس دیانت و تقوا به میدان میاید.
تزویر سکه ای دو روست
که بر یک رویش نام خدا
و بر روی دیگرش نام ابلیس است.
عوام خدایش را می بینند و اهل معرفت ابلیسش را.
و چه خون دل ها خورد علی از دست این جماعت سر به سجود آیه خوان و به ظاهر متدین.
تزویر به شما امان می دهد تا مقاومتتان را بشکند.
پس از غلبه،
شک نکنید گردنتان را خواهد شکست...
در چند سال اخیر یکی از مباحث مهم و مبتلا به جامعه در یک چارچوب کلی و هدفمند، مسئله ی استفاده از کالاهای تولید داخل است. این در حالیست که تب گسترش استفاده از کالاهای خارجی در کشور همچنان در حال بالا رفتن می باشد.
بی شک فرهنگ‌سازی در مورد موضوعی خاص در میان آحاد جامعه کاری است موجد تلاش بسیار زیاد و خستگی ناپذیر، و نباید انتظار داشت که چنین امری به سرعت اتفاق بیافتد. موضوع مصرف کالای داخلی هم از این قاعده مستثنی نیست و قطعا نیاز به یک فرهنگ سازی دارد، و بایستی در رسانه‌های مختلف به فراخور حال و زبان مخاطبان گوناگون و سطوح مختلف مورد بررسی قرار گیرد.
در شرایط کنونی ایجاد یک الگوی کاملا بومی و دینی اقتصادی که وابستگی‌های ما را به اقتصاد بیرونی تا حد زیادی کاهش دهد و به جامعه کمک کند تا عین ارتباط با بیرون در مورد نیاز‌های اساسی خویش کاملا متکی به خود باشد، مسئله ای ضروری است.
باید اعتراف کرد که هم در بخش واردات کالا به کشور از مدیریت و نظارت قوی و خوبی برخوردار نیستیم و هم در حوزه ی تولید بسیار ضعیف عمل کرده ایم، شاید بررسی این مسئله در رسانه های مختلف بویژه رسانه ی ملی نقطه‌ی آغاز و عزیمت خوبی برای این امر مهم باشد.
پر واضح است که مردم حق استفاده از کالای باکیفیت را دارند، ولی برای مقاوم سازی اقتصاد، ترجیحاً باید کالای ساخت داخل را مصرف کنند و این امر نیازمند تحکیم نگاه علمی است، به نحوی که دست اندرکاران عرصه تولید، دولت و دانشگاه ها بایستی حلقه ارتباط و تعامل پایداری را با یکدیگر برای رسیدن به این مهم داشته باشند.
خرید کالای تولید داخل توسط مصرف کنندگان ایرانی سبب میشود تا تولیدکنندگان نیز در پیاده سازی اقتصاد مقاومتی به ایفای نقش بپردازند، در واقع در این صورت چه تولیدکننده‌ی ایرانی و چه مصرف‌کننده‌ی ایرانی هر دو، در مسیر رشد و توسعه‌ی اقتصادی کشور گام برمی‌دارند و قطعا ترجیح مصرف کالاهای داخلی بر مشابه خارجیِ آن، این سیگنال را به تولیدکنندگان داخلی می‌دهد که محصول تولیدی آنها از رغبت بیش‌تری در نزد مردم برخوردار است. لذا مصرف تولیدات داخلی به معنای فروش بیش‌تر تولیدکنندگان اجناس داخلی می شود و به تبع آن رقابت در میان تولید کنندگان برای تولید کالای مرغوب تر افزایش می یابد.
اما ترجیح تولید بر واردات و خرید کالای داخلی مساله مهمی است که در بسیاری موارد با موانع فرهنگی روبروست، اینکه چطور باید این موانع را رفع کرد جز با همت و تلاش مسئولین امر و البته عموم مردم به دست نخواهد آمد ، متاسفانه در شرایط کنونی، کشور درگیر یک جنگ فرهنگی در رابطه با مصرف برند های خارجی است، مصرف کنندگان ایرانی اندک تمایلی به خرید اجناس تولید داخل از خود نشان نمی دهند و این مسئله در ذهن همگان نقش بسته است که کالای تولید خارج تحت هر شرایطی از کالای ایرانی مرغوب تر و باکیفیت تر است. تغییر این فرهنگ غلط و تغییر نگرش مردم نسبت به خرید کالای داخلی جز با همکاری و برنامه ریزی مسئولان فرهنگی و رسانه ها به دست نخواهد آمد. مصرف کنندگان نیز باید بدانند که اگر در خرید اجناس ایرانی کوتاهی کنند مسئله ی مقاوم سازی اقتصاد و به تبع آن استقلال سیاسی و اجتماعی برای کشور محقق نخواهد شد.
این یادداشت برای سایت نسل برهان نوشته شده است. nasleborhan.ir
وقتی تجمع بزرگ غیرتی های مشهد را برای مذاکرات نگاه میکنم یا وقتی بچه های دانشگاه شیراز را که به عشق مقتدایمان سید علی در برابر همه ی ناملایمات سینه سپر کرده اند می بینم، به این فکر میکنم که ای کاش من همه بودم، همه ی شهر... آن وقت با همه ی شهر فریاد میزدم... بعضی وقت ها به حال این رفقایمان حسودی میکنم. همه ی مشهدی ها، همه ی غیرتی ها...
دنیا را دارد آب میبرد، و شاید خیلی از ما مدعیان خط روح الله را خواب....
مقتدایمان سید علی را تنها یافتم، تنهای تنهاست، سخت است دردی را بفهمی ولی ندانی که برای درمانش باید کجای پازل بنشینی و تکمیلش کنی، خیلی ها هم هستند که اصلا نمیدانند پازل چیست... همه ی مردم، دین را دارند، اما درد دین را نه... شاید به عدد انگشتان دست هم نرسد دردمند دین...
خانواده ها مذهبی هستند ولی سیاست را برنمی تابند، رهبری را قبول دارند ولی برای حرف هایش تره هم خورد نمیکنند. از آینده نگرانند ولی در بزنگاه ها جاخالی میدهند. اوضاع قمر در عقربی داریم در این مملکت. ولی باز به غیرت این غیرتی ها که دلخوش خنک شده اند برای ما و البته خودشان!
امشب شب میلاد سراسر نور است، نوری که نمیخواهیم ظاهر باشد، که اگر میخواستیم می آمد. فقط باید هر سال بنشینیم این روز را به همدیگر تبریک بگوییم. میلاد سراسر نور مبارک.
همین..